W zeszłym tygodniu kupiłam w markecie nierozwiniętego hiacynta w doniczce. Kolor i zapach kwiatków sprawił mi dużo radości. To miła namiastka wiosennej przyrody, której nie mogę swobodnie kontemplować na dworze z powodu rygorystycznych ograniczeń epidemiologicznych.
W weekend zaczęła kwitnąć także moja doniczkowa hoja. Kwiatki pojawiły się prawie dwa miesiące wcześniej niż w minionych sezonach. Dzięki obu roślinom w mieszkaniu unosi się oszałamiający aromat.
Przed Dniem Kobiet zaczął kwitnąć mój wieloletni aloes. Ten nietradycyjny kwiat ucieszył mnie bardziej niż bukiet tulipanów, który dostałam dzisiaj w prezencie.
W moim mieszkaniu zakwitły już szafirki. Czekam z utęsknieniem na wiosnę.
P.S. W związku ze słabą frekwencją na moim fotoblogu oraz problemami zdrowotnymi będę rzadziej publikować wpisy.
W weekend na terenie Ogrodu Zoologicznego Myślęcinek w Bydgoszczy odbył się Festiwal Roślin Owadożernych. Można było zobaczyć i kupić kapturnice rosnące naturalnie w USA i Kanadzie, muchołówki pochodzące ze wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej, dzbaneczniki występujące głównie w południowo-wschodniej Azji oraz tłustosze i rosiczki. Najbardziej spodobały mi się dzbaneczniki i kapturnice. Niestety te pierwsze wisiały w nieciekawych miejscach i nie udało mi się ładnie ich sfotografować. Największą atrakcją był pokaz karmienia muchołówek za pomocą żywych świerszczy. W naturze ofiary wabi jaskrawy kolor wnętrza pułapki oraz słodki nektar. Potem wystarczy dwukrotne i szybkie podrażnienie włoska czuciowego, żeby owad nie miał już szans na wydostanie – włoski porastające obrzeże pułapki zamykają się szczelnie. Po tym impulsie mechanicznym roślina wytwarza niewielkie ilości enzymów trawiennych, jeśli przereagują ze znajdującą się wewnątrz ofiarą nastąpi impuls chemiczny. Wówczas ma miejsce właściwe, masowe wydzielanie enzymów trawiennych. Zazwyczaj pułapka otwiera się po 5-10 dniach, a nie strawione resztki wywiewa wiatr bądź spłukuje woda.
Pięć lat temu zaczęła się moja przygoda z blogowaniem. 23 kwietnia 2012 roku opublikowałam pierwszy wpis na moim fotoblogu. Czas tak szybko leci, że aż trudno w to uwierzyć. Pięć lat równa się 1108 wpisom, ponad 10800 komentarzom i prawie 98400 osób odwiedzających to miejsce. Cieszę się bardzo z tego powodu i dziękuję serdecznie wszystkim gościom, a przede wszystkim stałym czytelnikom. Każda Wasza wizyta, każdy komentarz lub wiadomość prywatna motywują mnie do dalszej pracy, nieustannego fotografowania i regularnego publikowania wpisów. Blogowanie sprawia mi dużo radości i satysfakcji, chociaż czasami dopadają mnie też momenty zmęczenia i zwątpienia. Mam nadzieję, że mój blog doczeka kolejnej okrągłej rocznicy.
Dwa tygodnie temu kupiłam w markecie cebulki szafirków. Parę dni temu zaczęły rozwijać się pączki. Mogę cieszyć się wiosną w mieszkaniu, nie zważając na zimowe mrozy.
Kilka lat temu przypadła mi wraz z zakupionym mieszkaniem nieznana roślina doniczkowa. Miała sztywne jasnozielone liście w jasne plamki, wyglądające jak chlapnięcia od białej farby emulsyjnej. Wydała mi się mało urodziwa, więc jakoś szczególnie nie dbałam o nią. Dwa lata temu pod koniec kwietnia zauważyłam w ziemi różowy wyrostek, przypominający plastikową parasolkę. Myślałam, że to jakiś niepożądany grzybek zaatakował moją roślinkę. Niespodziewanie drugiego maja ukazał się moim oczom kwiatek, który zadziwił mnie ogromnie. Po tygodniu spostrzegłam kolejne pączki. Rozkwitły po siedmiu dniach. Kwiatki pachniały słodko i bardzo intensywnie. Pojawiały się i przekwitały stopniowo niemalże do końca lipca. W zeszłym roku też kwitły od końca kwietnia przez trzy miesiące. Latem musiałam przenieść roślinę do drugiego pokoju, bo w sypialni nie dało się spać z powodu silnego aromatu. Na internecie znalazłam informację, że roślina nazywa się hoja różowa i pochodzi z rejonu Azji Południowo-Wschodniej – Chin, Malezji, Wietnamu i wysp Japonii.
Moje fiołki afrykańskie i biedronka dwukropka.
Na początku zeszłego roku podczas wyprzedaży skusiłam się na zakup malutkiego kaktusa bożonarodzeniowego. Jego marny wygląd był adekwatny do niskiej ceny. Pomyślałam, że nie stracę dużo pieniędzy, jeśli nie dam rady go odratować. Tego samego dnia przesadziłam roślinkę do nowej, większej doniczki. Zaczęłam podlewać naturalnym nawozem. Dokładnie rok temu rozkwitły dwa pierwsze kwiatki. Kilka kolejnych pojawiało się jeszcze w ciągu miesiąca. Jednak to było nic w porównaniu do obecnego sezonu. Grudnik zaczął kwitnąć już na początku listopada i robi to nieustająco aż do dzisiaj. Cały czas wypuszcza nowe pączki. Najwidoczniej trafiłam na magiczny okaz!
Z przymrużeniem oka.
Nauczyć się być radosnym, kiedy serce płacze... Nauczyć się płakać, kiedy serce się cieszy... Nauczyć się dawać, nie dając... Nauczyć się brać, nie biorąc... Nauczyć się żyć, nie czując życia.. Nauczyć się ....miłości nie kochając... Nauka jest sztuką!!!!
Zielone miejsca Wrocławia - co tam widać, słychać i czuć...
opowieści z ciemnych czeluści radzidowego domu... i nie tylko
inne spojrzenie na życie w wielkim mieście
Moje fotograficzne wyznania
Fotografia krajobrazowa, meteo i makro
fotografia przyrodnicza
Urok Natury 