W Ogrodzie Botanicznym UW w dziale roślin leczniczych natknęłam się na wielce osobliwą roślinę. Moją uwagę przykuły kilkucentymetrowe, podłużne i czerwone owoce, zwisające pojedynczo wśród dużych, parasolowatych liści. Na tabliczce informacyjnej widniała nazwa: Berberys Thunberga „Atropurpurea Nana”, która wywołała moją konsternację, ponieważ nie przypuszczałam, że berberysy mogą mieć delikatne gałązki oraz miękkie liście, a przede wszystkim gigantyczne owoce. Te cechy nie pasowały zupełnie do znanych powszechnie parkowych i ogrodowych krzewów. Dzisiaj wpisałam w wyszukiwarce powyższą nazwę i okazało się, że berberys Thunberga odmiana Atropurpurea Nana wygląda zupełnie inaczej, po prostu zwyczajnie. Przejrzałam listę roślin berberysowatych i znalazłam zdjęcia okazów bardzo podobnych do tych w warszawskim botaniku. Wydaje mi się, że jest to stopowiec himalajski (Sinopodophyllum hexandrum lub Podophyllum hexandrum). Jego naturalnym środowiskiem są Himalaje. Rośnie na wysokości 2000-3500m n.p.m. na wilgotnych, bogatych w próchnicę glebach na skraju lasów, w półcieniu lub w cieniu. Uważany jest za roślinę leczniczą. Poza owocami jest trujący. Niedawne badania wykazały, że związki zawarte w korzeniu mają działanie antynowotworowe, z tego też względu stopowiec jest zagrożony wyginięciem.
Urok Natury 