Gdy latem próbuję sfotografować jakiegoś w miarę ciekawego pająka, to w większości przypadków sesje nigdy nie udają się. Pająki wychodzą nieostre na zdjęciach. Tak samo było w przypadku tego podłużnika (Tibellus oblongus), którego spotkałam w połowie sierpnia na osiedlowej łące. Najwidoczniej pająki wydzielają złe fluidy i przez to źle działają na mnie podczas fotografowania.
W czerwcu i na początku lipca na osiedlowej łące fruwało dużo strzępotków. Odpoczywały tylko przez chwilę.
W sierpniu w Ogrodzie Botanicznym UKW trafiłam na okres owocowania derenia jadalnego ‚Jantarnyj’. Ta długowieczna i wartościowa odmiana została wyselekcjonowana przez prof. Swietłanę Walentynowną Klimenko z Ogrodu Botanicznego Ukraińskiej Akademii Nauk w Kijowie i wprowadzona do handlu w 1982 roku na Ukrainie. Jest to duży krzew lub małe niskopienne drzewko o wzniesionej koronie, dorastające do 3-5 m wysokości. Odmiana wcześnie wchodzi w okres owocowania i jest niezmiernie plenna. Z kilkunastoletnich drzew można zebrać do 30-40 kg owoców. Mają one owalny kształt i nietypową, jasnożółtą barwę oraz przezroczysty, jasny miąższ o słodko-kwaśnym smaku. Dojrzewają w drugiej połowie sierpnia i szybko opadają z drzewa. Dojrzałe owoce są smaczne i nadają się do bezpośredniej konsumpcji. Mają większą zawartość cukru niż odmiany o czerwonych owocach i równie dużo witaminy C (do 120 mg w 100 gramach świeżych owoców). Nadają się do robienia nalewek, wykwintnych dżemów, marmolad i galaretek. Poza tym posiadają właściwości lecznicze, wynikające ze składu chemicznego. Oprócz cukrów i kwasów organicznych, występują w nich garbniki, a także duże ilości witaminy P oraz sole mineralne. Owoce rozciera się z miodem i podaje przy biegunkach, bólach żołądka i zaburzeniach przemiany materii.
W lipcu na osiedlowej łące pośród wysokiej roślinności wypatrzyłam jasnożółty kokon umocowany na liściu. Zrobiłam jeden kadr, ale nie spodobało mi się tło, więc próbowałam inaczej ułożyć liść. Niestety w tym momencie kokon spadł w dół między chaszcze.
Kilka lat temu spotkałam bardzo podobny obiekt przyklejony na szczawiu. Do dzisiaj nie wiem, kto jest autorem obydwu dzieł.
Dzięki blogowiczce Radzido dowiedziałam się, że jest to kokon błonkówki z rodziny męczelkowatych (Braconidae).
Na początku czerwca na osiedlowej łące wypatrzyłam pośród liści młodej jabłonki gromadę małych gąsienic. W połowie czerwca w Ogrodzie Botanicznym Myślęcinek znalazłam podobne gąsienice, zwisające na nitce z gałęzi. Wydaje mi się, że to szkodniki drzew owocowych motyla namiotnika jabłoniowego. Gąsienice zimują pod złożem jaj, z których się wylęgły. Dwu-centymetrowe gąsienice tuż po wylęgu są żółte, później żółtoszare, z czarną głową i dwoma rzędami czarnych kropek po bokach ciała. Pod koniec kwietnia opuszczają schronienie i rozpoczynają żerowanie na młodych liściach jabłoni. Żerują przez cały okres kwitnienia. Po czym oplatają przędzą liście znajdujące się na zakończeniach krótkopędów oraz tworzą tzw. namioty. W czasie rozwoju, który trwa od jednego do półtora miesiąca, powiększają stopniowo namioty, którymi mogą obejmować całe gałęzie. Po zakończeniu rozwoju tworzą śnieżnobiałe kokony na spodzie liści, przylegające jeden do drugiego i przepoczwarczają się. Motyle pojawiają się pod koniec czerwca. Mają podłużne skrzydła o rozpiętości 2 cm. Pierwsza para jest biała z czarnymi punktami, ułożonymi w rzędy. Tylne skrzydła są szare i zakończone strzępiną. Mają rozpiętość skrzydeł 2 cm. Motyle są aktywne nocą, a w ciągu dnia siedzą nieruchomo na spodniej stronie liści, na pniach lub w trawie obok drzew. Samica tego szkodnika może złożyć nawet 200 jaj, które powleczona są lepką wydzieliną i stanowią zimowe schronienie gąsienic, które wylęgają się po ok. 20 tygodniach, ale nie opuszczają gniazda, tylko odżywiają się substancjami zapasowymi, które znajdowały się w jajach.
Latem dwa razy w porze obiadowej spotkałam latolistki cytrynki na budlei Dawida w Ogrodzie Botanicznym UKW i w Parku Ludowym.
Pod koniec sierpnia w Ogrodzie Botanicznym UKW spotkałam młodego odorka zieleniaka, który biegał nerwowo na nagietku. Pewnie chciał sobie polatać, chociaż nie urosły mu jeszcze skrzydła.
Pewnego lipcowego popołudnia spotkałam na łące ćmę pogrążoną w głębokim śnie.
Dzięki blogowiczce Radzido dowiedziałam się, że jest to pstrokówka kreskówka.
Był upalny dzień. Samotny wspinacz próbował wejść na stromy i poszarpany szczyt górski. Kurczowo trzymał się ostrych skał. Pomimo wielkiego zmęczenia nie chciał dać za wygraną.
Lato, słońce i ciepło…
Bzyg gnojka na kosmosach.
Z przymrużeniem oka.
Nauczyć się być radosnym, kiedy serce płacze... Nauczyć się płakać, kiedy serce się cieszy... Nauczyć się dawać, nie dając... Nauczyć się brać, nie biorąc... Nauczyć się żyć, nie czując życia.. Nauczyć się ....miłości nie kochając... Nauka jest sztuką!!!!
Zielone miejsca Wrocławia - co tam widać, słychać i czuć...
opowieści z ciemnych czeluści radzidowego domu... i nie tylko
inne spojrzenie na życie w wielkim mieście
Moje fotograficzne wyznania
Fotografia krajobrazowa, meteo i makro
fotografia przyrodnicza
Urok Natury 