Korale

Kilka tygodni temu znalazłam w parku dziwne pnącze, które rosło na śnieguliczce białej. Delikatne i wiotkie gałązki z czerwonymi owocami wyglądały jak sznur korali. Wtedy nie udało mi się zrobić ładnego zdjęcia, bo pogoda była deszczowa. Urwałam więc kawałeczek roślinki, zawiesiłam na parasolu i przetransportowałam do domu. Koraliki powiesiłam przy oknie kuchennym i przez jakiś czas zdobiły wnętrze, czekając na słoneczną pogodę. W końcu pewnego popołudnia zabrałam je na dwór. Zawiesiłam na gałązce tawuły i uwieczniłam…

Udało się zidentyfikować tę roślinę. Jest to rzadko występujący przestęp dwupienny (Bryonia dioica).

Brudasy

Niestety nie mam szczęścia do fotografowania grzybów. Może dlatego, że nie jestem ich fanką kulinarną. W zasadzie lubię jeść tylko kurki i pieczarki. Poza tym strasznie nie lubię zbierać grzybów. Mam taki „uraz” od dziecka.

Latem czasem spotykam jakieś nieokreślone okazy w nieciekawym anturażu. W sezonie jesienno – grzybowym rzadko bywam w lesie. Zatem nie mam dużego doświadczenia fotograficznego. Niespodziewanie sporo grzybków znalazłam w Ogrodzie Botanicznym, ale wszystkie jak na złość rosły w cieniu i były strasznie brudne.

Ogniście

Kolejne egzotyczne drzewo, które spotkałam nad stawem w Arboretum UKW to klon palmowy (Acer palmatum Thunberg). Pochodzi z Japonii i Korei Południowej. Występuje także we wschodnich Chinach. Ze względu na ozdobne liście uprawiany jako drzewo ozdobne. Osiąga wysokość od 3 do 5 metrów. Istnieją odmiany karłowate. Ma luźną, czasem kaskadową budowę i cienkie pędy. Głęboko wycięte liście mają średnicę do 10 cm i efektowne zabarwienie. Kolorystyka zależy od odmiany. Jesienią liście są jaskrawoczerwone, u odmian także złote, pomarańczowe i purpurowe. Zabarwienie bywa zmienne w ciągu sezonu wegetacji, inne wiosną, latem i jesienią.

Zbuntowany

Kasztanowiec drobnokwiatowy (Aesculus parviflora) jest bardzo odrębnym kasztanowcem. Nie dość, że nie kwitnie tak jak pozostałe kasztanowce w czasie trwania matur, to jeszcze nie jest drzewem lecz krzewem. Dorasta do 4 metrów wysokości. Dzięki pokładającym się na ziemi i zakorzeniającym zewnętrznym gałęziom może osiągnąć średnicę nawet do 30 metrów.

Pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Ameryki Północnej, gdzie kwiaty są zapylane przez m.in. kolibry. W Polsce jest to gatunek unikatowy. Zaczęto go uprawiać od 1808 roku w Arboretum w Wojsławicach. Rośnie też w Arboretum w Rogowie, Arboretum UKW w Bydgoszczy i w Ogrodzie Botanicznym UW.

Kasztanowiec drobnokwiatowy kwitnie latem na przełomie lipca i sierpnia. Kwiaty, o wąskich białych płatkach, wbrew sugerującej nazwie wcale nie są drobne, mają długość 1-2 cm, a białe, sztywne nitkowate pręciki, zakończone kontrastowo zabarwionymi czerwonymi pylnikami, nawet do 4 cm długości. Wiechy kwiatostanów są imponujące, osiągają 30 cm wysokości i składają się z ponad 100 kwiatów. Pachną wieczorem i są chętnie odwiedzane przez nocne motyle.

Liście mają długość 10-18 cm i spodnią część szaro omszoną. Wiosną są brązowe, jesienią przebarwiają się na kolor jaskrawożółty.

Oczarowany

Kolejna egzotyczna roślina z Ogrodu Botanicznego UKW to oczar wirginijski (Hamamelis virginiana). Pochodzi ze wschodnich stanów USA i z Kanady. W Polsce jest uprawiany w parkach i ogrodach. Jest to niewysokie drzewo lub krzew. Najczęściej występuje jako wyprostowany rozłożysty krzew dochodzący do 3 metrów wysokości. Jeśli występuje jako drzewo, to osiąga wysokość do 6 metrów.

Późną jesienią i wczesną zimą pojawiają się silnie pachnące, niewielkie, żółte kwiaty zebrane w główki. Składają się z tasiemkowatych płatków, skręconych lub wyprostowanych. Kwiaty są bardzo charakterystyczne i niezmiernie oryginalne. Wytrzymują mrozy nawet do -12’C. W czasie mrozu płatki zwijają się do środka i rozwijają ponownie przy plusowej temperaturze. Czynność ta może być powtarzana przez roślinę kilkakrotnie.

Karbowane liście mają eliptyczny kształt i długość 8-15 cm. jesienią przebarwiają się na piękne żółte barwy.

Ciasteczka

Zapraszam na pyszne ciasteczka do bydgoskiego botanika! Rośnie tam ciasteczkowe drzewo, czyli grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum). Jest to rzadki dalekowschodni gość w polskich ogrodach. Na wyspach japońskich jest jednym z najwyższych drzew. Dorasta tam do 30 metrów wysokości. W Europie pojawił się po raz pierwszy pod koniec XIX wieku. W Polsce osiąga 20 metrów wysokości.

Ozdobą tego dwupiennego drzewa są prawie okrągłe lub sercowate liście o średnicy 3-8 cm. Przebarwiają się wczesną jesienią na żółto, pomarańczowo, różowo lub czerwono. Żółknące liście pachną intensywnie ciasteczkami wyjętymi prosto z pieca. Póki wiszą na gałęziach wydzielają aromat przyprawy do pierników lub karmelu. Gdy opadną, stają się bezwonne. Ten interesujący aromat nie może być jednak wykorzystany, ponieważ znika podczas suszenia liści. Jego struktura chemiczna nie została dotychczas poznana.

Niestety nie udało mi się wyczuć żadnego zapachu, ponieważ nie byłam w stanie dosięgnąć do wiszących wysoko ulistnionych gałązek. Pozostało mi tylko uwiecznić bezwonne ciasteczka leżące na ściółce.

Kuleczki

W Ogrodzie Botanicznym UKW rośnie przepiękny wiciokrzew Tellemanna. Ma około 2 metrów wysokości i kopułowy pokrój z gęstym ulistnieniem. Niestety stoi w miejscu bardzo zacienionym. Latem próbowałam uwiecznić jego kwiaty, ale nie udało się. Teraz trafiłam na dwa owocki, które były lekko oświetlone przez słońce prześwitujące zza okolicznych drzew.

Na wysokości

W Ogrodzi Botanicznym UKW rośnie duża, stara trzmielina pospolita. Jej pięknie kolorowe owoce przyciągnęły z daleka moją uwagę. Ileż trudu i czasu włożyłam, żeby je uwiecznić! Rosły tak strasznie wysoko, że nie byłam w stanie dosięgnąć ich wyciągniętą mocno ręką. Kolejnym utrudnieniem była niewielka ilość światła. Dobrze chociaż, że wiatr był dość słaby…

Zagadka

W Ogrodzie Botanicznym UKW rośnie bardzo dużo różnorodnych jabłonek. W tym roku obrodziły wyjątkowo mocno. Gdy byłam tam w piątek wszędzie na trawnikach i na ścieżkach leżało pełno przeróżnych jabłek i jabłuszek. Ciekawa jestem, czy potraficie odgadnąć, które były największe, a które zupełnie maciupeńkie…

Udało się!

Rok czekałam albo dłużej, żeby zobaczyć jesienne tulipanowce… Kiedyś nie miałam pojęcia o istnieniu tych pięknych drzew. Dzisiaj wybrałam się specjalnie do Ogrodu Botanicznego UKW, żeby zobaczyć ich niezwykłe listeczki. Widok przerósł moje najśmielsze oczekiwania 🙂 Patrzyłam, patrzyłam i napatrzeć się nie mogłam na 3 bajecznie kolorowe młode tulipanowce amerykańskie.