Wielki Błękit

Kiedy kwitł len

Janina Osewska

kiedy kwitł len pola stawały się niebem
len mnie przewyższał więc miał pod sobą
a ja nad sobą miałam dwa nieba –
jedno z modrych płatków dzieciństwa
pod którym świat był objaśniony i drugie
nieznane – opuszczone do styku z ziemią
ciężkie od gwiazd
kiedy później jedną po drugiej oddawałam niebu
sen stawał się lekki jaśniały myśli –
przedświty uważnych dni
znowu modro rozkwitał i dojrzewał len
jego złote główki jak nawietrzne grzechotki
grały drżąc drżały grając fantazję przemiany
łodygi stawały się twarde
jak twardy staje się człowiek
pod ciężarem gwiazd