Zagrożony

Kwiaty krzewów

W bydgoskim botaniku rośnie unikat na wielką skalę. Heptakodium chińskie (Heptacodium miconioides) to bardzo rzadki okaz pochodzący z Chin, gdzie znajduje się na liście gatunków zagrożonych wymarciem. Został odkryty na początku XX wieku w zachodnich Chinach przez podróżnika Ernesta Wilsona. Do lat osiemdziesiątych krzew nie rozpowszechnił się. Dopiero w 1981 roku podczas wyprawy chińsko-amerykańskiej znaleziono jeden okaz, od którego wywodzą się wszystkie egzemplarze rosnące w ogrodach botanicznych świata. Do Polski został sprowadzony po raz pierwszy przez Andrzeja Marczewskiego w połowie lat 80. zeszłego wieku do Ogrodu Botanicznego w Powsinie. Roślina jest odporna na nasze warunki klimatyczne i łatwa w uprawie. W Polsce dopiero zaczyna zdobywać popularność. Krzew jest duży i szybko rośnie, w naszym klimacie osiąga wysokość do około 5 m. Roślina jest cenna ze względu na późny okres kwitnienia i złotawe zabarwienie liści w porze jesiennej. W miarę upływu lat tworzy formy drzewkowate, kilkupniowe o wyprostowanym pokroju. Cechą charakterystyczną dla gatunku jest łuszcząca się jasna kora oraz jajowate liście z zaostrzonym wierzchołkiem, na których obok nerwu głównego, po obu jego stronach przebiegają dwa równoległe nerwy. Kwiaty białe, drobne, czteropłatkowe, przyjemnie pachnące, pojawiają się we wrześniu. Umieszczone są w gęstych wiechach na końcach pędów. Wewnątrz wiechy kwiaty zebrane są w okółki, zwykle po 7 sztuk, stąd angielska nazwa rośliny brzmi „Seven Son Flower”. Zaraz po przekwitnięciu pojawiają się bardzo dekoracyjne owoce – drobne torebki z wydłużonymi, różowymi lub purpurowymi działkami kielicha, przypominające kwiaty. W naszych warunkach klimatycznych owoce dojrzewają nieraz przed mrozami. Warto dodać, że Heptakodium jest cenną rośliną pszczelarską. Można obejrzeć ją w arboretum w Rogowie oraz w Powsinie i Wojsławicach.

Heptakodium chińskie

Heptakodium chińskie